PIĄTEK, Dzień powszedni
albo wspomnienie św. Jana z Avili, prezbitera i doktora Kościoła

EWANGELIA - J 16, 20-23a (Smutek wasz przemieni się w radość)

Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Wy będziecie płakać i zawodzić, a świat się będzie weselił. Wy będziecie się smucić, ale smutek wasz przemieni się w radość.
Kobieta, gdy rodzi, doznaje smutku, bo przyszła jej godzina. Gdy jednak urodzi dziecię, już nie pamięta o bólu – z powodu radości, że się człowiek na świat narodził.
Także i wy teraz doznajecie smutku. Znowu jednak was zobaczę, i rozraduje się serce wasze, a radości waszej nikt wam nie zdoła odebrać. W owym zaś dniu o nic nie będziecie Mnie pytać».

MEDYTACJA

Atmosfera Ostatniej Wieczerzy powinna być radosna, ponieważ stanowiła wspomnienie wielkich dzieł Bożych, jakie dokonały się w historii Izraela, tym razem przepełniona była nostalgią i smutkiem. Od dłuższego czasu Jezus zapowiadał uczniom swoje odejście, powinni się więc do tego przyzwyczaić. Kiedy jednak powtórzył to w tej uroczystej chwili, znów zrobiło się smutno...

Jezus nie chciał zasmucić uczniów, ale przygotować na trudny czas, aby wytrwali i przetrwali, bo trudny czas zawsze mija. Ludzie wytrwali zawsze doczekają się wytchnienia i radości, bo wszystkiego można człowieka pozbawić, ale Boga nikt mu nie odbierze...

Radość ludzi wytrwałych polega na tym, że znów zobaczą Boga, który nie znika na zawsze, ale zawsze wraca zwycięski. Spotkanie ze zmartwychwstałym Jezusem, o czym wkrótce będą mogli przekonać się uczniowie, nie tylko napełni ich radością, ale i ucieszy Boga...

"W owym zaś dniu o nic mnie nie będziecie pytać" (J 16, 23a). Bóg stworzył nas miedzy innymi po to, abyśmy szukali i odkrywali Prawdę. Zarówno Prawdę
o świecie, jak i o sobie. W każdym ludzkim sercu jest głód poznania. Przytoczone stwierdzenie Jezusa zawiera pocieszenie, że na pewnym etapie ów głód zostanie zaspokojony i, na ile nasza ograniczona natura pozwoli, pojmiemy wszystko...

Jezus mówi o przyszłości, jaka czeka uczniów. To perspektywa płaczu i smutku, ale też ukojenia i radości. Trzeba umieć rozpoznać chwilę obecną. Sprawy wydają się być inne niż są w rzeczywistości. Żal i smutek z powodu śmierci Jezusa na krzyżu i złożenia Go w grobie ukazują sąd i zbawienie Boga...

Światu przez krótki czas wydaje się, że wygrał. Ciemność ma nadzieję, że ujarzmiła Światłość. Ale świat zostanie ocalony, smutek zamieni się w radość. Cierpienie ucznia jest takie, jak krzyż Chrystusa. Jest boleścią, która przyniesie radość i życie...

'Będziecie płakać, a świat się będzie weselił'. Świat często rzuca wyzwanie człowiekowi wierzącemu. Nie przyjmuje świadectwa, wystawia na próbę, a nawet prześladuje. To nie jest powód do rozpaczy. Jezus przygotowuje uczniów na to wyzwanie...

Trwa w nas ból rodzenia się do życia w Chrystusie, czyli odchodzenia od grzechu i egocentryzmu; zmiany na życie bardziej dla innych niż dla siebie; wychodzenia z kompleksów, niewiary we własne siły i zdolności, przemiany z kogoś pasywnego, biernego, na zaangażowanego. Gdy na poważnie podejdziemy do naszego chrześcijaństwa to 'ból rodzenia' będzie jego zwyczajnym, ale wyzwalającym, elementem...

Mogłoby się wydawać, że milcząc, Bóg czyni nam zarzut. Narzekamy, biadolimy niemal, domagamy się uwagi, bo boli, bo problem, bo co to będzie, a On jakby myślami był gdzie indziej, aż chciałoby się Go upomnieć jak niefrasobliwe dziecko...

Poznaliśmy Boga. Powiedziano nam, żeśmy Jego dziećmi. Wiemy, co robić. Towarzyszący nam niepokój nie zostanie ugaszony przez to, że głośniej, wyraźniej, damy mu wyraz. Domaganie się uwagi, ubezpieczanie się przed nieszczęściem, to działania na próżno, to nas nie uchroni. Śpiewać swemu królowi, jak
w psalmie. Tylko tyle...

Jezus z każdego smutku może wyprowadzić radość. Nasze zjednoczenie z Nim sprawia, że możemy zostać świadkami radości chrześcijańskiej. Radość świata jest fałszywa, bardzo często płynie z tego, że odrzuca Jezusa. Jednak prawdziwa radość płynie z naszego zjednoczenie z Jezusem. Dziś źródłem naszej radości jest prawda o Miłosierdziu Bożym...

Nie ma chrześcijaństwa bez krzyża ani rozwoju życia chrześcijańskiego bez mierzenia się z trudnościami. Czasami postrzegamy nasze życie z Bogiem jako przepis na sukces, dzięki któremu dobrze ustawimy się w życiu i ominą nas przeciwności. Ale w relacji z Bogiem nie chodzi o dobre ustawienie, o sposób na Boga i życie. Przychodzi smutek, którego nikt wokół nas nie rozumie, bo teraz wszyscy się weselą...

Zbyt łatwo chcemy uciekać od trudności, łez i zmagania, jakby trud miał świadczyć o tym, że z naszym chrześcijaństwem jest coś nie tak. A przecież to etap niełatwy, ale konieczny. Za nim czeka nas radość spotkania z Jezusem, której nikt, ani nic, nam nie zabierze...

...Jezu, proszę o dogłębne przeświadczenie, że jesteś źródłem pełnej radości... Proszę o łaskę wytrwania w oczekiwaniu na zmartwychwstanie tego, co boli... Dziękuję, że przygotowujesz mnie do najważniejszej walki mojego życia...

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

FRIDAY, Weekday
or the memory of Saint John of Avila, priest and doctor of the Church

GOSPEL - J 16, 20-23a (Your sadness will turn into joy)

Jesus said to his disciples:
“Truly, truly, I say to you, you will weep and lament, but the world will rejoice. You will be sad, but your sadness will turn into joy.
When a woman gives birth, she is sad because her hour has come. However, when she gives birth to a child, she no longer remembers the pain - because of the joy that a human being was born.
You too now experience sadness. But I will see you again, and your hearts will rejoice, and no one will be able to take your joy away from you. "And on that day you will ask me nothing."

MEDITATION

The atmosphere of the Last Supper should have been joyful, because it was a reminder of the great works of God that had taken place in the history of Israel, but this time it was filled with nostalgia and sadness. Jesus had been announcing his departure to his disciples for a long time, so they should get used to it. But when he repeated it in this solemn moment, it became sad again...

Jesus did not want to make the disciples sad, but to prepare them for a difficult time, so that they would persevere and survive, because difficult times always pass. Persistent people will always find rest and joy, because everything can be deprived of a person, but no one can take God away from him...

The joy of persistent people is that they will see God again, who does not disappear forever, but always returns victorious. The meeting with the risen Jesus, as the disciples will soon discover, will not only fill them with joy, but will also please God...

"On that day you will ask me nothing" (John 16:23a). God created us, among other things, to seek and discover the Truth. Both the Truth about the world and about yourself. There is a hunger for knowledge in every human heart. The quoted statement of Jesus contains the consolation that at some stage this hunger will be satisfied and, as much as our limited nature allows, we will understand everything...

Jesus talks about the future that awaits the disciples. It is a prospect of tears and sadness, but also of solace and joy. You need to be able to recognize the present moment. Things seem different than they really are. Grief and sadness over Jesus' death on the cross and his burial reveal God's judgment and salvation...

For a short time, the world thinks it has won. The Darkness hopes to have tamed the Light. But the world will be saved, sadness will turn into joy. The disciple's suffering is like the cross of Christ. It is pain that will bring joy and life...

'You will weep and the world will rejoice.' The world often challenges the believer. It does not accept testimony, tests it and even persecutes it. This is not a reason to despair. Jesus prepares the disciples for this challenge...

The pain of being born into life in Christ, that is, of leaving sin and self-centeredness, remains within us; changes to live more for others than for yourself; overcoming complexes, disbelief in one's own strengths and abilities, transforming from someone passive to someone involved. If we take our Christianity seriously, the 'pain of birth' will be its ordinary, but liberating, element...

It might seem that by remaining silent, God is accusing us. We complain, we almost whine, we demand attention because it hurts, because there is a problem, because what will it be, and His thoughts seem to be somewhere else, so much so that we want to admonish Him like a carefree child...

We have known God. We were told that we were His children. We know what to do. Our anxiety will not be extinguished by expressing it louder and more clearly. Demanding attention, insuring ourselves against misfortune, are actions in vain, they will not save us. Sing to your king, how in the psalm. Just enough...

Jesus can bring joy out of every sadness. Our union with Him enables us to become witnesses of Christian joy. The world's joy is false and often comes from rejecting Jesus. However, true joy comes from our union with Jesus. Today, the source of our joy is the truth about God's Mercy...

There is no Christianity without the cross and no development of Christian life without facing difficulties. Sometimes we perceive our life with God as a recipe for success, thanks to which we will be well positioned in life and will avoid adversities. But the relationship with God is not about good alignment, about the way towards God and life. There comes sadness that no one around us understands, because now everyone is rejoicing...

We too easily want to run away from difficulties, tears and struggles, as if the hardships meant that there was something wrong with our Christianity. This is not an easy but necessary stage. Behind him, we will have the joy of meeting Jesus, which no one or nothing will take away from us...

...Jesus, I am asking for the profound conviction that you are the source of complete joy... I am asking for the grace to persevere while waiting for the resurrection of what hurts... Thank you for preparing me for the most important fight of my life...