WTOREK, Dzień powszedni
albo wspomnienie świętych męczenników Krzysztofa Magallanesa, prezbitera, i Towarzyszy

EWANGELIA - Mk 9, 30-37 (Druga zapowiedź męki i wezwanie do pokory)

Jezus i uczniowie Jego podróżowali przez Galileę, On jednak nie chciał, żeby kto wiedział o tym. Pouczał bowiem swoich uczniów i mówił im: «Syn Człowieczy będzie wydany w ręce ludzi. Ci Go zabiją, lecz zabity po trzech dniach zmartwychwstanie». Oni jednak nie rozumieli tych słów, a bali się Go pytać.
Tak przyszli do Kafarnaum. Gdy był w domu, zapytał ich: «O czym to rozprawialiście w drodze?» Lecz oni milczeli, w drodze bowiem posprzeczali się między sobą o to, kto z nich jest największy.
On usiadł, przywołał Dwunastu i rzekł do nich: «Jeśli kto chce być pierwszym, niech będzie ostatnim ze wszystkich i sługą wszystkich! Potem wziął dziecko, postawił je przed nimi i objąwszy je ramionami, rzekł do nich: «Kto przyjmuje jedno z tych dzieci w imię moje, Mnie przyjmuje; a kto Mnie przyjmuje, nie przyjmuje mnie, lecz Tego, który Mnie posłał».

MEDYTACJA

Nie lubimy myśleć ani rozmawiać o tym, co trudne. Lęk, obawy, cierpienie, to tematy, których wolimy unikać. Trudno nam towarzyszyć innym, przeżywającym takie stany. Jezus zaprasza swoich uczniów do bycia z Nim w tym, co dla Niego trudne, i spotyka się z niezrozumieniem...

Zdecydowanie bardziej wolimy rozważać o tym, co wielkie, o sukcesach, i o marzeniach. Czasem w tym fantazjowaniu zaczynamy porównywać się z innymi
i mierzyć swoją wartość miarą współzawodnictwa lub rankingu. Nierzadko w ten sam sposób zaczynamy patrzeć na innych...

Te pragnienia sukcesu i wielkości często kierują naszą uwagę na spektakularne osiągnięcia, na wielkie wydarzenia podziwiane przez tłumy. Bywa, że
w podobny sposób postrzegamy Boga, przez pryzmat Jego niezwykłości, majestatu lub pewnego rodzaju niedostępności. On jednak podkreśla swą obecność
w czułości, bliskości i trosce o to, co małe...

Miarą naszego człowieczeństwa i chrześcijaństwa jest umiejętność patrzenia na każdego człowieka oczami Chrystusa. Wtedy nie liczy się wiek, stanowisko, kolor skóry, czy wyznawana religia. To stanowi dla nas punkt wyjścia. Trzeba tę prawdę stawiać na pierwszym miejscu każdego spotkania z bliźnim...

Jezus z uczniami podróżuje przez Galileę. Życie każdego z nas toczy się w zwyczajności miejsc i osób. Jezus poucza także każdego z nas, nie wyrywając ze zwyczajnych środowisk naszego życia. Chce jednak formować nas w uważności, bez niepotrzebnych rozproszeń...

Uczniowie są złapani w pułapkę złego ducha. Nie rozumieją, a boją się zapytać. Doświadczają napięć i podziałów. Nie przyjmują Jezusowej logiki pokory
i służby. Są kuszeni do osiągania zbawienia bez krzyża...

Spory i nieporozumienia nie mają miejsca ze względu na prawdę, ale na prestiż i wpływy. W dyskusji chcemy zwyciężać nad drugim. Prawda pojawia się
w słuchaniu się nawzajem i dialogu. Pokora i służba są widocznym znakiem działania ducha Pana...

Kontekstem nauczania Jezusa jest konflikt uczniów o to, który z nich jest największy. Widać przez takie sytuacje z ich życia, jak dojrzewają w wierze. W ciągu trzech lat chodzenia z Jezusem, słuchania Go, powoli zmieniali się...

Uczniowie słyszą od Jezusa że najważniejszy, największy spośród nich jest ten, który służy, jest dla innych, a nie ten, który ma władzę. Nie zabiegajmy na pierwszym miejscu o sukcesy, pieniądze lub władzę, a o wierność Bogu. Miejmy, jak Chrystus, oczy otwarte na potrzeby innych...

Myślenie o byciu większym i ważniejszym od kogoś innego zdaje się świadczyć o osobistej niedojrzałości. A co dopiero publiczna sprzeczka w tej sprawie. Ale to nie jest do końca uprawnione porównanie. Bo czy dziecko byłoby stać na tak niepoważne kłótnie, gdy chwilę wcześniej Jezus zapowiedział swoją mękę
i śmierć?...

Dziecko, mierząc się z zapowiedzią straty kogoś bliskiego, szłoby zasmucone i pogrążone w ciemności. Dlatego Jezus z miłością napomina Dwunastu, porównując siebie do dziecka, które szczerze i otwarcie przeżywa otaczający je świat. Im bardziej służymy braciom i współczujemy z nimi, tym bardziej stajemy się człowiekiem...

...Jezu, proszę o dziecięcą prostotę i szczerość wobec Ciebie... Proszę o łaskę uważności na Twoją miłość do mnie... Dziękuję za Twoją cierpliwość i codzienne pouczanie mnie...

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

TUESDAY, Weekday
or commemoration of the holy martyrs Christopher Magallanes, priest, and companions

GOSPEL - Mk 9, 30-37 (Second announcement of suffering and call to humility)

Jesus and His disciples were traveling through Galilee, but He did not want anyone to know about it. For he was teaching his disciples and saying to them, “The Son of Man will be betrayed into the hands of men. They will kill him, but after three days he will be raised from the dead. But they did not understand these words and were afraid to ask Him.
So they came to Capernaum. When he was home, he asked them, "What were you talking about on the way?" But they kept silent, for on the way they quarreled among themselves as to which of them was the greatest.
He sat down and called the Twelve and said to them, "If anyone wants to be first, let him be last of all and servant of all. Then he took a child and set him before them, and putting his arms around him, he said to them, “Whoever receives one of these children in my name receives me; and whoever receives me receives not me, but the one who sent me.”

MEDITATION

We don't like to think or talk about difficult things. Fear, worries and suffering are topics we prefer to avoid. It is difficult for us to accompany others experiencing such states. Jesus invites his disciples to be with him in what is difficult for him, and he encounters misunderstanding...

We much prefer to think about what is great, about successes and dreams. Sometimes, in this fantasy, we begin to compare ourselves with others and measure our worth in terms of competition or ranking. We often start looking at others in the same way...

These desires for success and greatness often direct our attention to spectacular achievements, to great events admired by crowds. It happens that we perceive God in a similar way, through the prism of His uniqueness, majesty or some kind of inaccessibility. However, he emphasizes his presence with tenderness, closeness and care for the little things...

The measure of our humanity and Christianity is the ability to look at every person through the eyes of Christ. Then age, position, skin color or religion do not matter. This is our starting point. We must put this truth at the forefront of every encounter with our neighbor...

Jesus and his disciples travel through Galilee. The life of each of us takes place in the ordinariness of places and people. Jesus also instructs each of us, without taking us out of the ordinary environments of our lives. However, he wants to form us in mindfulness, without unnecessary distractions...

The disciples are caught in the trap of the evil spirit. They don't understand and are afraid to ask. They experience tensions and divisions. They do not accept Jesus' logic of humility and service. They are tempted to achieve salvation without the cross...

Disputes and misunderstandings do not occur because of truth, but because of prestige and influence. In a discussion, we want to win over the other. Truth emerges in listening to each other and in dialogue. Humility and service are a visible sign of the Lord's spirit at work...

The context of Jesus' teaching is the disciples' conflict over who is the greatest. Through such situations in their lives, you can see how they are maturing
in their faith. Over the course of three years of walking with Jesus and listening to Him, they slowly changed...

The disciples hear from Jesus that the most important and greatest among them is the one who serves and is there for others, not the one who has power. Let us not strive first for success, money or power, but for faithfulness to God. Let us, like Christ, keep our eyes open to the needs of others...

Thinking of being bigger and more important than someone else seems to be a sign of personal immaturity. Let alone a public quarrel over this matter. But this is not a completely valid comparison. Because could a child afford such frivolous quarrels when a moment earlier Jesus had announced his suffering and death?...

A child, faced with the announcement of the loss of a loved one, would be saddened and plunged into darkness. That is why Jesus lovingly admonishes the Twelve, comparing himself to a child who honestly and openly experiences the world around him. The more we serve our brothers and sympathize with them, the more human we become...

...Jesus, I am asking for childlike simplicity and sincerity towards You... I am asking for the grace to be attentive to Your love for me... Thank you for Your patience and daily teaching me...