CZWARTEK, Dzień powszedni
albo wspomnienie św. Januarego, biskupa i męczennika

EWANGELIA - Łk 7, 36-50 (Odpuszczone są jej liczne grzechy, ponieważ bardzo umiłowała)

Jeden z faryzeuszów zaprosił Jezusa do siebie na posiłek. Wszedł więc do domu faryzeusza i zajął miejsce za stołem. A oto kobieta, która prowadziła
w mieście życie grzeszne, dowiedziawszy się, że jest gościem w domu faryzeusza, przyniosła flakonik alabastrowego olejku i stanąwszy z tyłu u nóg Jego, płacząc, zaczęła oblewać Jego nogi łzami i włosami swej głowy je wycierać. Potem całowała Jego stopy i namaszczała je olejkiem.
Widząc to faryzeusz, który Go zaprosił, mówił sam do siebie: «Gdyby On był prorokiem, wiedziałby, co za jedna i jaka jest ta kobieta, która się Go dotyka, że jest grzesznicą».
Na to Jezus rzekł do niego: «Szymonie, muszę ci coś powiedzieć».
On rzekł: «Powiedz, Nauczycielu».
«Pewien wierzyciel miał dwóch dłużników. Jeden winien mu był pięćset denarów, a drugi pięćdziesiąt. Gdy nie mieli z czego oddać, darował obydwom. Który więc z nich będzie go bardziej miłował?».
Szymon odpowiedział: «Sądzę, że ten, któremu więcej darował».
On mu rzekł: «Słusznie osądziłeś». Potem zwrócił się do kobiety i rzekł Szymonowi: «Widzisz tę kobietę? Wszedłem do twego domu, a nie podałeś Mi wody do nóg; ona zaś łzami oblała Mi stopy i swymi włosami je otarła. Nie dałeś Mi pocałunku; a ona, odkąd wszedłem, nie przestaje całować nóg moich. Głowy nie namaściłeś Mi oliwą; ona zaś olejkiem namaściła moje nogi. Dlatego powiadam ci: Odpuszczone są jej liczne grzechy, ponieważ bardzo umiłowała. A ten, komu mało się odpuszcza, mało miłuje».
Do mej zaś rzekł: «Twoje grzechy są odpuszczone».
Na to współbiesiadnicy zaczęli mówić sami do siebie: «Któż On jest, że nawet grzechy odpuszcza?».
On zaś rzekł do kobiety: «Twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju».

MEDYTACJA

Faryzeusze rozumieli grzech jako nieprzestrzeganie przykazań oraz licznych przepisów. Łatwo więc było ocenić człowieka jako grzesznika, patrząc z zewnątrz, bo liczyła się tylko litera prawa. Oczyszczenie z grzechu także regulowane było ścisłymi przepisami. W domu faryzeusza Jezus pragnie pokazać, że Bóg patrzy na grzesznika inaczej. Dla Niego najważniejsza jest relacja oraz miłość...

Jezus przychodzi do domu faryzeusza z dobrą nowiną dla wszystkich. Chce spędzać z nami czas, biesiadować u nas. Niezależnie od tego, czy wszystko u nas jest poukładane, czy niektóre aspekty życia są nieuporządkowane. Bóg chce być obecny w naszym życiu takim, jakie jest tu i teraz...

Zauważmy, że bohaterka dzisiejszej Ewangelii nie wypowiada ani jednego słowa. Czułym gestem, bliskością i postawą ciała okazuje swoją miłość, wdzięczność
i szacunek...

Postawa faryzeusza i kobiety o nienajlepszej opinii uzmysławia nam, że można odrzucić lub przyjąć dar przebaczenia. Wiele może zmienić się, gdy odkryjemy, że przez ten dar Bóg najpełniej okazuje swoją wszechmoc. Duchowa samowystarczalność niszczy pragnienie przyjęcia daru. Prawdziwa miłość z tego wyzwala...

Opowiadanie w Ewangelii konfrontuje postawę kobiety, która w postawie pokory i żalu obmywa łzami stopy Jezusa i namaszcza je olejkiem z postawą faryzeusza Szymona, który uważa się za sprawiedliwego, ale dziwi się, że Jezus dopuszcza do siebie grzeszną kobietę. Nie wyraża wprost swojego zgorszenia, ale Jezus przenika jego myśli. On bowiem wie, że grzechy kobiety zostały już odpuszczone przez Boga...

Szymon nie uznaje się za grzesznika, który potrzebuje zbawienia. Jezus prowadzi go jednak do otwarcia oczu na Bożą rzeczywistość miłosierdzia i pokłady dobra, które są w innych, choć my tego nie umiemy jeszcze dostrzec...

Szymon czyni wiele dobrego, choć intencje ma nie do końca czyste. Zaprasza Jezusa, gości Go w swoim domu, dopuszczając też innych, nawet jawnogrzesznicę, ale jest podejrzliwy, oceniający i oskarżycielski. To swoista mieszanka ideałów i złych myśli. Jezus traktuje go jednak z wielką dobrocią...

Grzesznicy słuchają Jezusa, natomiast ówcześni przywódcy religijni odrzucają Jego naukę. Na uczcie wywiązuje się rozmowa. Gospodarz nie wywiązał się obowiązujących wówczas zasad gościnności. To prostytutka, której imienia nie znamy, łzami obmyła stopy Jezusa i je wycierała włosami, całowała
i namaszczała wonnym olejkiem. Prostytutka tym gestem żałowała za swoje grzechy...

Gest kobiety nie był przypadkowy, bo wzięła z sobą olejek na ucztę. Jezus odpuścił jej grzechy, obdarzył swoim zainteresowaniem i miłosierną miłością. Czasem i nam trzeba zapłakać nad naszymi grzechami, mocniej niż zazwyczaj doświadczyć miłosiernej miłości Boga, abyśmy sami bardziej miłowali...

Trzeba nam też zrozumieć, jak kobieta z dzisiejszej Ewangelii, że nie jesteśmy samowystarczalni i wtulić się w miłosierne ramiona Boga. Tam jest nasze miejsce i tam jest bezpiecznie...

Gdyby był prorokiem, toby wiedział, że jest grzesznicą – myślał o Jezusie faryzeusz. To błąd wynikający z założenia, że prorok musi być do grzeszników wrogo nastawiony. Tymczasem ten prorok, Jezus Chrystus, przyszedł powołać grzeszników. Przyszedł zmienić ich nie przemocą połajanek, ale szacunkiem i taktem, który pozwala im próbować bez obaw zaczynać od nowa...

Jezus przyszedł wybaczyć skruszonym, bo bez wybaczenia pozostaje tylko trwanie w złu i zaklinanie rzeczywistości, że niczego złego się nie zrobiło. Wobec grzechu może i trzeba postawy jednoznacznej. Gdy jednak w grę wchodzi konkretny grzesznik, warto się zastanowić, czy lepsze owoce przyniesie besztanie, czy taktowne milczenie...

...Jezu, proszę o prostotę, otwartość w spotkaniach z Tobą i o czystość serca... Proszę o łaskę uznania złości mojej pychy i przekonania o własnej prawości... Dziękuję za przebaczenie, jakie mi ofiarujesz...

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

THURSDAY, Weekday
or commemoration of St. Januarius, bishop and martyr

GOSPEL - Lk 7, 36-50 (Her many sins are forgiven, because she loved much)

One of the Pharisees invited Jesus to eat with him. So he went into the Pharisee's house and sat down at the table. And behold, a woman of the city who was a sinner, when she heard that he was a guest in the Pharisee's house, brought a flask of ointment, and standing behind him at his feet, weeping, began to wet his feet with her tears and wipe them with the hair of her head. Then she kissed his feet and anointed them with ointment.
When the Pharisee who had invited him saw this, he said to himself, "If this man were a prophet, he would know who this woman is and what kind
of woman is who is touching him, that she is a sinner."
Jesus said to him, "Simon, I have something to tell you." He said, "Tell me, Master."
"A certain creditor had two debtors. One owed him five hundred denarii, and the other fifty. And when they had nothing to repay, he forgave them both. So which of them will love him more?" Simon answered, "I suppose the one whom he forgave more." He said to him, "You have judged rightly." Then he turned to the woman and said to Simon, "Do you see this woman? I entered your house, and you gave me no water for my feet, but she bathed my feet with her tears and wiped them with her hair. You did not kiss me, but from the time I came in she has not ceased kissing my feet. You did not anoint my head with oil, but she anointed my feet with ointment. Therefore I say to you, her many sins are forgiven, because she loved much. But he who is forgiven little loves little.'
And he said to my wife, 'Your sins are forgiven.'
The people at dinner began to say to themselves, 'Who is this who even forgives sins?'
And he said to the woman, 'Your faith has saved you; go in peace.'

MEDITATION

The Pharisees understood sin as failure to obey the commandments and numerous regulations. It was easy to judge a person as a sinner from the outside, because only the letter of the law mattered. Cleansing from sin was also regulated by strict regulations. In the Pharisee's house, Jesus wants to show that God looks at the sinner differently. For Him, the most important thing is relationship and love...

Jesus comes to the Pharisee's house with good news for everyone. He wants to spend time with us, to dine with us. Regardless of whether everything
is in order with us or some aspects of life are disordered. God wants to be present in our lives as it is here and now...

Let us notice that the heroine of today's Gospel does not say a single word. With a tender gesture, closeness and body posture, she shows her love, gratitude and respect...

The attitude of the Pharisee and the woman with a not-so-good reputation makes us realize that we can reject or accept the gift of forgiveness. Much can change when we discover that through this gift God shows his omnipotence most fully. Spiritual self-sufficiency destroys the desire to accept the gift. True love liberates from this...

The story in the Gospel confronts the attitude of the woman who, in an attitude of humility and regret, washes the feet of Jesus with tears and anoints them with oil with the attitude of the Pharisee Simon, who considers himself righteous but is surprised that Jesus allows a sinful woman to come to him. He does not express his scandal directly, but Jesus penetrates his thoughts. He knows that the woman's sins have already been forgiven by God...

Simon does not consider himself a sinner in need of salvation. However, Jesus leads him to open his eyes to the reality of God's mercy and the resources
of good that are in others, although we are not yet able to see this...

Simon does a lot of good, although his intentions are not entirely pure. He invites Jesus, hosts Him in his home, and allows others, even a public sinner, but he is suspicious, judgmental and accusatory. This is a unique mixture of ideals and bad thoughts. However, Jesus treats him with great kindness...

Sinners listen to Jesus, but the religious leaders of the time reject His teachings. A conversation breaks out at the feast. The host did not comply with
the rules of hospitality that were in force at the time. It was a prostitute, whose name we do not know, who washed Jesus' feet with tears and dried them with her hair, kissed them and anointed them with perfumed oil. The prostitute repented of her sins with this gesture...

The woman's gesture was not accidental, because she took the oil with her to the feast. Jesus forgave her sins, bestowed his interest and merciful love on her. Sometimes we too need to cry over our sins, to experience God's merciful love more than usual, so that we ourselves love more...

We also need to understand, like the woman from today's Gospel, that we are not self-sufficient and to nestle ourselves in the merciful arms of God. That is where our place is and where we are safe...

If he were a prophet, he would know that she was a sinner – the Pharisee thought about Jesus. This is a mistake resulting from the assumption that
a prophet must be hostile towards sinners. Meanwhile, this prophet, Jesus Christ, came to call sinners. He came to change them not with the violence of scolding, but with respect and tact that allows them to try to start over without fear...

Jesus came to forgive the contrite, because without forgiveness, all that remains is persisting in evil and denying the reality that one has done nothing wrong. In the face of sin, one may need an unequivocal attitude. However, when it comes to a specific sinner, it is worth considering whether scolding or tactful silence will bring better fruit...

...Jesus, I ask for simplicity, openness in meetings with You and purity of heart... I ask for the grace to acknowledge the malice of my pride and to be convinced of my own righteousness... Thank you for the forgiveness that You offer me...