3 PAŹDZIERNIKA
CZWARTEK, Dzień powszedni EWANGELIA - Łk 10, 1-12 (Rozesłanie uczniów na głoszenie królestwa Bożego) Spośród swoich uczniów wyznaczył Pan jeszcze innych, siedemdziesięciu dwóch, i wysłał ich po dwóch przed sobą do każdego miasta i miejscowości, dokąd sam przyjść zamierzał. MEDYTACJA "Wysłał ich po dwóch przed sobą do każdego miasta i miejscowości, dokąd sam przyjść zamierzał" (Łk 10, 1)... Jezus posyła uczniów tam, gdzie zamierza przyjść. Jeżeli jesteśmy Jego uczniami, to również dlatego, że Jezus chce przyjść do ludzi, z którymi, i obok których, żyjemy. Pomyślmy o ludziach, którzy nas otaczają na co dzień. Jezus chce przyjść także do nich... Jezus pragnie, by Jego uczniowie byli sługami pokoju, przynosili pokój, prowadzili do rozładowania napięć, konfliktów, ułatwiali przebaczenie i pojednanie... Nie wszyscy muszą przyjmować Słowo Jezusa. Nie wszyscy są gotowi. Nie można się za to na nich obrażać. Każdy człowiek potrzebuje czasu i czasami wielu przeżyć, by serce stało się gotowe. W głoszeniu Ewangelii potrzeba cierpliwości, pokory i zgody na odrzucenie... Moc świadectwa czynów pociąga bardziej niż słowa. Słowa pouczają, a przykłady pociągają. Dlatego prostota żywej wiary ewangelizuje najskuteczniej... Tylko Ewangelista Łukasz pisze o siedemdziesięciu dwóch uczniach, którzy zostają wysłani z misją. Ona nie jest zarezerwowana tylko dla apostołów. Tych siedemdziesięciu dwóch to symbol każdego ucznia. Wszyscy mamy głosić dobrą nowinę, nie polegając na środkach materialnych i własnych pomysłach, tylko na zaufaniu Bogu i gościnności ludzi... Apostoł Chrystusa jest pokorny, nastawiony pokojowo, skoncentrowany na swojej misji. Jezus zachęca nas, byśmy nieśli pokój mesjański, byli wolni od żywieniowych tabu czyli też kulturowych schematów i gotowi na przyjęcie krzyża. Los Jezusa staje się losem ucznia... Ubóstwo i bezinteresowność to konieczne atrybuty misji. Głoszenie Chrystusa wymaga skromności i zaufania Bogu. Skromność, brak sensacji i wystawności Jezus daje innej grupie uczniów możliwość uczestnictwa w Jego misji. Kontynuując wędrówkę do Jerozolimy, rozszerza stopniowo grupę uczniów, których wysyła do dzielenia się wiarą. Najpierw było ich dwunastu (apostołowie), teraz siedemdziesięciu dwóch, aby przed wniebowstąpieniem powiedzieć, że wszyscy chrześcijanie mają iść dzielić się wiarą, czynić kolejnych uczniów... Tak jak liczba dwunastu oznaczała dwanaście pokoleń Izraela, tak liczba siedemdziesięciu dwóch oznaczała liczbę znanych ówczesnemu światu narodów, wskazując, że cały świat ma usłyszeć Ewangelię. W pierwszym i w drugim przypadku Jezus posyła ich bez niczego: bez jedzenia, ubrań, laski (do odganiania 'nieczystych' ludzi i zwierząt), bez pieniędzy... Jezus przestrzega uczniów, aby nikogo nie pozdrawiali po drodze, bo mają nie tracić czasu i koncentrować się na wykonaniu zadania, które im polecił. Tak, jakby chciał im pokazać, że ich jedynym oparciem, bogactwem, kimś, kto się o nich zatroszczy, ma być wyłącznie Bóg, który ich miłuje... Dzielmy się wiarą. Nie trzeba mieć wiele, a można nawet nic nie mieć, aby być wiarygodnym i przekonującym uczniem misjonarzem, który poprzez sposób życia, a czasami i przez słowa, prowadzi do Jezusa... Misja głoszenia Dobrej Nowiny to obowiązek wynikający z natury powołanego przez Jezusa Kościoła, który ma powszechny zasięg. Nie jest to więc kwestia własnego wyboru, ale Bożego wybrania. Świadczą o tym również wskazówki, które Jezus udziela swoim uczniom... Uczniowie Jezusa zostają posłani do świata jak owce między wilki. Są więc narażeni na odrzucenie. Nie działają jednak we własnym imieniu i z własnej inicjatywy, ale z polecenia Jezusa i z zaufaniem w Bożą opatrzność. Dlatego stają się znakiem sprzeciwu wobec wartości i postaw sprzecznych z Ewangelią... Jezus wzywa swoich uczniów, aby zatroszczyli się o następców: 'Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało; proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo'. My modlimy się, On posyła... Historia opowiedziana w dzisiejszej Ewangelii nieustannie powtarza się. Nieprzerwanie są w tym świecie głosiciele Chrystusowego orędzia i nieustannie przez jednych są przyjmowani, przez innych odrzucani. Ciągle, zgodnie z Bożym planem, człowiek jest istotą wolną. Może przyjąć Chrystusa, może Go również odrzucić... Bóg szanuje ludzką wolność i nikogo nie zmusza do wiary w Niego, a skoro tak jest, to i my powinniśmy szanować tę ludzką wolność. Nie znaczy to, że jest obojętne, czy ktoś w Syna Bożego wierzy, czy nie. Kiedyś nadejdzie sąd. Kiedyś okaże się, na ile sensownie skorzystaliśmy z daru wolności... ...Jezu, proszę o serce żarliwe, gotowe do przyjęcia Twoich wezwań... Proszę o łaskę świadomej odpowiedzialności za misję, która została mi powierzona... Dziękuję za wierność Kościoła przez wieki tej misji, którą mu powierzyłeś... -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- THURSDAY, Weekday GOSPEL - Lk 10, 1-12 (Sending the disciples to preach the kingdom of God) And the Lord appointed seventy-two others of his disciples, and sent them two by two ahead of him into every town and place where he himself intended to go. MEDITATION “He sent them ahead of him two by two to every city and place where he himself intended to go” (Lk 10:1)... Jesus sends his disciples to where he intends to go. If we are his disciples, it is also because Jesus wants to come to the people with whom and next to whom we live. Let us think about the people who surround us every day. Jesus wants to come to them too... Jesus wants his disciples to be servants of peace, to bring peace, to lead to the resolution of tensions, conflicts, to facilitate forgiveness and reconciliation... Not everyone has to accept the Word of Jesus. Not everyone is ready. You can't take offense at them for that. Every person needs time and sometimes many experiences for the heart to become ready. In proclaiming the Gospel, patience, humility and acceptance of rejection are needed... The power of the testimony of deeds attracts more than words. Words instruct, and examples attract. That is why the simplicity of living faith evangelizes most effectively... Only the Evangelist Luke writes about the seventy-two disciples who are sent on a mission. It is not reserved only for the apostles. These seventy-two are The apostle of Christ is humble, peaceful, focused on his mission. Jesus encourages us to carry the messianic peace, to be free from dietary taboos, i.e. cultural patterns, and ready to accept the cross. Jesus' fate becomes the fate of the disciple... Poverty and selflessness are necessary attributes of mission. Preaching Christ requires modesty and trust in God. Modesty, lack of sensation and ostentation, and not imposing Jesus' teachings by force, this is His way, His cross and resurrection... Jesus gives another group of disciples the opportunity to participate in His mission. Continuing his journey to Jerusalem, he gradually expands the group Just as the number twelve meant the twelve tribes of Israel, the number seventy-two meant the number of nations known to the world at that time, indicating that the whole world should hear the Gospel. In the first and second case, Jesus sends them without anything: without food, clothes, a staff Jesus warns the disciples not to greet anyone on the way, because they should not waste time and concentrate on completing the task he has given them. Let's share the faith. You don't have to have much, and you can even have nothing, to be a credible and convincing missionary disciple who, through his way of life and sometimes even through his words, leads to Jesus... The mission of proclaiming the Good News is a duty that stems from the nature of the Church called by Jesus, which has a universal reach. It is therefore not a matter of personal choice, but of God's choice. This is also evidenced by the instructions that Jesus gives to his disciples... The disciples of Jesus are sent into the world like sheep among wolves. They are therefore exposed to rejection. However, they do not act in their own name and on their own initiative, but on Jesus' command and with trust in God's providence. For this reason, they become a sign of opposition to values ?? Jesus calls upon his disciples to take care of their successors: 'The harvest is plenteous, but the labourers are few; therefore ask the Lord of the harvest to send out labourers into his harvest'. We pray, and he sends... The story told in today's Gospel is constantly repeating itself. There are constantly preachers of Christ's message in this world, and they are constantly accepted by some and rejected by others. Man is always, according to God's plan, a free being. He can accept Christ, he can also reject Him... God respects human freedom and does not force anyone to believe in Him, and since this is so, we should also respect this human freedom. This does not mean that it is indifferent whether someone believes in the Son of God or not. One day the judgment will come. One day it will turn out how sensibly we have used the gift of freedom... ...Jesus, I ask for a fervent heart, ready to accept Your calls... I ask for the grace of conscious responsibility for the mission that has been entrusted to me...
|